Πλέον θα μπορείτε να παρακολουθείτε το Ἀναγράφω και από την σελίδα του στο facebook

α.α.

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

Πέντε Στάσιμα στην Σαμοθράκη

Στάσιμο Α'

Μόλις ξαποστάσαμε και ο ήλιος ήδη είχε χαθεί για ακόμη μια φορά πίσω από την γερασμένη ράχη - βράχια, κουφάρια πεσμένα και αρχαίοι δρύες που και αυτοί θα σώπαιναν ανυπότακτοι αν δεν ήταν ο αγέρας να τους καλεί σε αείροο τραγούδι. Ώρες ώρες θαρρείς πως θα αντηχούσε και η θάλασσα μαζί, το δικό της αιώνιο άσμα.
Κανείς δεν θα πρόσεχε βέβαια το θρόισμα, τα άγνωστα αυτά λόγια. Κάθε στιγμή όμως ζούσες την ύπαρξή σου να πραγματώνεται μες ‘τον ίδιο σου τον ίδρο και στο κρύο κι άβολο χάιδεμα του αγέρα. Λες κ’ αυτός να όριζε για ακόμη μια φορά τα όρια του σώματος σου, αυτό το ακατανόητο το χάσμα που σε χωρίζει από κάθε τι που δεν είναι εσύ, από αυτό που αγγίζεις καμιά φορά και αναρωτιέσαι αν είναι ή αν δεν είναι. Και αυτή η δίψα, που μόλις την έσβησες θαρρείς με δυο γουλιές χλιαρό νερό, δεν είναι άραγες το ίδιο; Επιθυμία ζωτική. Αυτή η ζείδωρος κι αδήριτη η ανάγκη  που σε χαλκεύει. Ίσως τελικά να γεννιόμαστε κάθε στιγμή, μια γέννα που ολοκληρώνεται εκεί σε αυτό το χάσμα αδιάλειπτα· μια γέννα που τρέφεται από το Άλλο, από την εναγώνια αναζήτησή του, τον αδιάλειπτο αγώνα να το επαληθεύσεις ή διαψεύσεις.